Ziekenhuis!
Door: Eelke
Blijf op de hoogte en volg Eelke
29 December 2012 | Australië, Tamworth
Nou nou nou...
Werken bij Jenn en Stefan in de tuin was natuurlijk erg leuk om te doen!
Met alle beestjes (honden en katten) om ons heen! En ook nog puppies!
Maar toen ging het snel verkeerd.... Want ik besloot om op een avond hevige pijn te krijgen in mijn zij... (de pijn die ik al een paar jaar eerder gehad heb) Normaal ging de pijn na een uur uiterlijk wel weer weg maar helaas bleef deze nu aanhouden... Uiteindelijk werden mijn ogen geel en mijn urine oranje.... Wat meestal betekend dat er iets niet goed is.... Dus naar het ziekenhuis!
Nou daar zitten we dan. Hebben bij de balie verteld wat er aan de hand was en de verzekering kneut doorgegeven. En na een half uur word ik naar binnen geroepen.... Bloeddruk wordt gemeten, plassen in een potje etc... Het gezicht van het meisje wat me onderzocht vertrok iets of wat toen ze de kleur zag in het potje... oftewel stront aan de knikker.... hierna werd er een infuus geplaatst en bloed getapt. En ik ging door voor een echo! En zoals de meeste mensen inmiddels wel weten... Galstenen... Niet 1 niet 2, nee een hele galblaas vol... Ook bleek dat er al een galsteen was gaan reizen op zichzelf... en nu zat deze vast... Na 2 dagen in het ziekenhuis hebben ze gekeken met een slangetje in men strot of deze er nog zat... en gelukkig was dat niet het geval.. Maar de pijn ging niet weg... nog maar paar dagen blijven dan... De verpleging was super vriendelijk en kwamen ook graag een praatje maken met het Nederlandse meisje (dutchie) en dat vind ik altijd zo vervelend om te moeten praten... (niet echt!!!) uiteindelijk kwam de dokter nog maar een keer langs om te vertellen dat de galblaas er toch uit ging... Dat was helemaal niet wat we in de planning hadden.... dus dat was even slikken.... Nou ja wat moet dat moet dus haal da ding er uit! Zo gezegd zo gedaan... Dokter Kennedy komt op visite om te vertellen wat ie gaat doen.. waar ie gaat snijden etc... allemaal moeilijke taal waar ik de helft niet van snapte als alles maar goed gaat en die stomme galblaas er uit gaat ben ik een blij persoon... Er worden nog wat grapjes gemaakt over Nederlanders en hockey... ( want we zijn zo goed in hockey) en wordt er besloten dat ik de volgende dag onder het mes ga.... Nogmaals even slikken maar hij gaat er uit... En dat is wat we willen... Maar ja aan de andere kant van de wereld... alleen Antoon die al een week iedere dag naast mijn bed zit maar slecht slaapt en ik eigenlijk zijn rust gun en ook een goeie nachtrust... Geen mama naast mijn bed die me er door heen praat.... geen papa om me te laten lachen als dat nodig is... Alleen mijn Antoon die mijn hand vast houd als ik dat vraag, die mij troost als ik moet huilen en die me laat lachen als dat nodig is.. (wie heeft er nog ouders nodig als je Antoon hebt....) Oftewel samen met Antoon kan ik alles aan... maar met pap en mam erbij was het toch net iets anders geweest. In een avond kun je veel nadenken mensen... De meiden... tja wat moet ik zeggen als DE meiden... Mijn meiden... het groepje... 1 groep met kleine subgroepjes maar altijd gezellig als 1 groep samen! soms ook niet gezellig maar ach daar zijn we zeikwijfen voor... ( ja toch....) Allemaal mensen die je mist... vooral als het even niet zo goed gaat... met tranen in mijn ogen toch maar de verpleging gebeld... met de melding ik kan niet slapen vanwege de operatie morgen heeft u iets wat mij helpt bij het slapen...? Tuurlijk hebben ze dat! zo geregeld! Mooi.... Knock out... Volgende ochtend 7 uur.... bloeddruk meten, douchen, operatie schort aan ... en half 8 werd ik al opgehaald... Antoon was nog niet eens in het ziekenhuis dus die moest eerst gebeld worden... Oorbellen uit kettinkjes af pinkpopbandjes Nog niet misschien.... en daar gingen we met bed en al.... infuus had ik gelukkig nog dus daar hoefde ze niet weer voor mis te prikken... eerst wachten tot iedereen er was.. iedereen is er... grote spuit int infuus rustig op je operatie bedje liggen.... En wakker worden met giga pijn in men buik.....
Men ogen gaan open en daar staat een zuster met de eerste morfine spuit klaar.... merk er niks van zuster... blijft pijn doen...!! Ok nog maar een... wereld begint te draaien en ik wordt slaperig... Vies smerig spul die morfine... die dag heb ik als een natte krant met pijn in bed gelegen... plat gespoten met medicatie... Je voelt van alles behalve pijn... zou je zeggen dat is toch juist prettig... nou de volgende dag heb ik er voor gekozen pijn te hebben en geen morfine te nemen! Slaperig van de wereld zijn is niet mijn ding... De hyper verdween totaal uit mij en dat is niet wie ik ben... dus weg met die rommel!
Na 2 dagen mocht ik het ziekenhuis uit.... JIHAAAA!!!
Nog paar dagen bij Stefan en Jen gebleven maar daarna toch maar richting Byron Bay...
Waar we nu zijn inmiddels al een weekje! De pijn is stuk minder! Ben nog wel blauw... De hechtingen beginnen op te lossen...! al met al het gaat steeds beter!!!
Ik ben dankbaar aan het ziekenhuis vooral de zusters! Ik ben dankbaar aan al mijn lieve meiden die maar bleven vragen hoe het ging!! Dikke kus voor jullie! En ik ben dankbaar voor mijn paps en mams die toch wel bezorgd waren... ( HE MAM!!) Is ook niet niks als je jarig bent en je hoort dat je dochter geopereerd wordt... arme moeders...
Bij deze zeg ik tataaa dat was het weer!! ik laat jullie snel weten hoe het hier is !
Nu gaan we we maar weer even vissen!!!
Groetjes,
Eelke
Werken bij Jenn en Stefan in de tuin was natuurlijk erg leuk om te doen!
Met alle beestjes (honden en katten) om ons heen! En ook nog puppies!
Maar toen ging het snel verkeerd.... Want ik besloot om op een avond hevige pijn te krijgen in mijn zij... (de pijn die ik al een paar jaar eerder gehad heb) Normaal ging de pijn na een uur uiterlijk wel weer weg maar helaas bleef deze nu aanhouden... Uiteindelijk werden mijn ogen geel en mijn urine oranje.... Wat meestal betekend dat er iets niet goed is.... Dus naar het ziekenhuis!
Nou daar zitten we dan. Hebben bij de balie verteld wat er aan de hand was en de verzekering kneut doorgegeven. En na een half uur word ik naar binnen geroepen.... Bloeddruk wordt gemeten, plassen in een potje etc... Het gezicht van het meisje wat me onderzocht vertrok iets of wat toen ze de kleur zag in het potje... oftewel stront aan de knikker.... hierna werd er een infuus geplaatst en bloed getapt. En ik ging door voor een echo! En zoals de meeste mensen inmiddels wel weten... Galstenen... Niet 1 niet 2, nee een hele galblaas vol... Ook bleek dat er al een galsteen was gaan reizen op zichzelf... en nu zat deze vast... Na 2 dagen in het ziekenhuis hebben ze gekeken met een slangetje in men strot of deze er nog zat... en gelukkig was dat niet het geval.. Maar de pijn ging niet weg... nog maar paar dagen blijven dan... De verpleging was super vriendelijk en kwamen ook graag een praatje maken met het Nederlandse meisje (dutchie) en dat vind ik altijd zo vervelend om te moeten praten... (niet echt!!!) uiteindelijk kwam de dokter nog maar een keer langs om te vertellen dat de galblaas er toch uit ging... Dat was helemaal niet wat we in de planning hadden.... dus dat was even slikken.... Nou ja wat moet dat moet dus haal da ding er uit! Zo gezegd zo gedaan... Dokter Kennedy komt op visite om te vertellen wat ie gaat doen.. waar ie gaat snijden etc... allemaal moeilijke taal waar ik de helft niet van snapte als alles maar goed gaat en die stomme galblaas er uit gaat ben ik een blij persoon... Er worden nog wat grapjes gemaakt over Nederlanders en hockey... ( want we zijn zo goed in hockey) en wordt er besloten dat ik de volgende dag onder het mes ga.... Nogmaals even slikken maar hij gaat er uit... En dat is wat we willen... Maar ja aan de andere kant van de wereld... alleen Antoon die al een week iedere dag naast mijn bed zit maar slecht slaapt en ik eigenlijk zijn rust gun en ook een goeie nachtrust... Geen mama naast mijn bed die me er door heen praat.... geen papa om me te laten lachen als dat nodig is... Alleen mijn Antoon die mijn hand vast houd als ik dat vraag, die mij troost als ik moet huilen en die me laat lachen als dat nodig is.. (wie heeft er nog ouders nodig als je Antoon hebt....) Oftewel samen met Antoon kan ik alles aan... maar met pap en mam erbij was het toch net iets anders geweest. In een avond kun je veel nadenken mensen... De meiden... tja wat moet ik zeggen als DE meiden... Mijn meiden... het groepje... 1 groep met kleine subgroepjes maar altijd gezellig als 1 groep samen! soms ook niet gezellig maar ach daar zijn we zeikwijfen voor... ( ja toch....) Allemaal mensen die je mist... vooral als het even niet zo goed gaat... met tranen in mijn ogen toch maar de verpleging gebeld... met de melding ik kan niet slapen vanwege de operatie morgen heeft u iets wat mij helpt bij het slapen...? Tuurlijk hebben ze dat! zo geregeld! Mooi.... Knock out... Volgende ochtend 7 uur.... bloeddruk meten, douchen, operatie schort aan ... en half 8 werd ik al opgehaald... Antoon was nog niet eens in het ziekenhuis dus die moest eerst gebeld worden... Oorbellen uit kettinkjes af pinkpopbandjes Nog niet misschien.... en daar gingen we met bed en al.... infuus had ik gelukkig nog dus daar hoefde ze niet weer voor mis te prikken... eerst wachten tot iedereen er was.. iedereen is er... grote spuit int infuus rustig op je operatie bedje liggen.... En wakker worden met giga pijn in men buik.....
Men ogen gaan open en daar staat een zuster met de eerste morfine spuit klaar.... merk er niks van zuster... blijft pijn doen...!! Ok nog maar een... wereld begint te draaien en ik wordt slaperig... Vies smerig spul die morfine... die dag heb ik als een natte krant met pijn in bed gelegen... plat gespoten met medicatie... Je voelt van alles behalve pijn... zou je zeggen dat is toch juist prettig... nou de volgende dag heb ik er voor gekozen pijn te hebben en geen morfine te nemen! Slaperig van de wereld zijn is niet mijn ding... De hyper verdween totaal uit mij en dat is niet wie ik ben... dus weg met die rommel!
Na 2 dagen mocht ik het ziekenhuis uit.... JIHAAAA!!!
Nog paar dagen bij Stefan en Jen gebleven maar daarna toch maar richting Byron Bay...
Waar we nu zijn inmiddels al een weekje! De pijn is stuk minder! Ben nog wel blauw... De hechtingen beginnen op te lossen...! al met al het gaat steeds beter!!!
Ik ben dankbaar aan het ziekenhuis vooral de zusters! Ik ben dankbaar aan al mijn lieve meiden die maar bleven vragen hoe het ging!! Dikke kus voor jullie! En ik ben dankbaar voor mijn paps en mams die toch wel bezorgd waren... ( HE MAM!!) Is ook niet niks als je jarig bent en je hoort dat je dochter geopereerd wordt... arme moeders...
Bij deze zeg ik tataaa dat was het weer!! ik laat jullie snel weten hoe het hier is !
Nu gaan we we maar weer even vissen!!!
Groetjes,
Eelke
-
29 December 2012 - 11:17
Moeders:
Ja moeders willen er zijn als het moet hé, maar gelukkig was onze Tonio er. En de meiden waren hier om mij te knuffelen en om Joop te vervelen hi hi
Kinderen om TROTS op te zijn , ja jullie ook Kimmie en Pieuw Pieuw.
xxxx
-
29 December 2012 - 15:09
Eli:
Jullie hebben het saampjes goed gedaan.........!!!! fijne dagen genieten is de boodschap.......xxxx -
29 December 2012 - 23:50
Marga:
Wauw, indrukwekkend wijfie. En die Antoon is echt goud waard. Wisten we al maar is nu maar weer eens bevestigd. Na al die ellende des te meer reden om enorm te genieten van wat jullie hebben en meemaken daar. Liefs en veel geluk aan het einde van 2012 en het begin van 2013. Mai en de rest -
30 December 2012 - 12:00
Ome Walter:
he eelke ;
altijd wel geweten dat wij samen iets hadden 'of in dit geval iets misten .
ook zonder galblaas is het prima leven en genieten eelke .
grt gemma en ome walter -
03 Januari 2013 - 14:00
Dorian En Bart:
Lieve Eelke en Antoon
eelke, Wat fijn dat het weer beter met je gaat en dat Antoon een enorme steun voor je is geweest. Dat zit wel goed met jullie. Ga nu maar lekker genieten!
Veel liefs Bart en Do -
14 Januari 2013 - 18:47
Pieuw:
heeey!
ik heb dit berichtje helemaal nog nooit gelezen.
er stond al zolang niet meer op de waarbenjij.nu dus keek n beetje steeds minder :P
wel n heel lief berichtje, en k had al wel wat mensen die ernaar vroegen verteld over hoe en wat.
ook n heel liefig berichtje van anja hierboven.
en eel, k ga braaf iedere donderdag naar anja en joop toe hoer, heb denk k 2 x afgezegd tot nu toe.
nu kan jullie grote avontuur weer verder! xx kussss
-
14 Januari 2013 - 18:48
Iris:
ik bedoel ''hoor'', niet ''hoer'' haha :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
